Prachtig verhaal in NRC, lang geleden.
Nederland echtpaar in Rome die niet katholiek zijn maar wel in de diverse talen van de paasboodschap van de Paus geïnteresseerd zijn. Kennen "Zalig Pasen" in tig talen.
Gaan eten in een simpele trattoria, gerund door een dikke dame.
Op een gegeven moment komt ter spake wat zalig pasen in het Russisch is, Zweeds, you name it. Ze laten dat horen en krijgen applaus. Enzovoorts. En die dikke dame wil weten vanwaar ze komen. Zeggen ze niet.
Uiteindelijk komt de rekening. Gaat de man van het echtpaar met z'n wijsvinger de rekening langs.
Zegt die dikke vrouw "Amaai! Ga zaat Ollanders nondeju!"
Ik zat ooit in een simpele trattoria in Rome, keek naar buiten en dacht "Dit ken ik". Maar ik was toen nog nooit in Rome geweest.
Bleek dat het die dode hoek was in dat straatje waar dat auto'tje met het lijk van Aldo Moro gevonden was. Die foto stond toen in alle kranten.
In mijn dagboek lees ik dat mijn vriendin er Spaghetti carbonara at, en ik Spaghetti cacio e pepe. Die cacio was Pecorino sardo, géén romano.
(We zaten in die trattoria trouwens naast Mary Hartman.)
