In de Volkskrant een artikel van Eline Huisman over de Relais Routiers, de chauffeurs-cafés in Frankrijk.
Er staan naast een grote fout ook twee andere fouten of manco's in. De indruk wordt gewekt dat het een avond-business is en dat is zeker niet zo. Ook in de middag wordt er uitgebreid getafeld. Daarnaast wordt het voorgerecht heel dikwijls gepresenteerd als uitgebreid buffet met koude en warme gerechten (Champignons à la grecque!), waarbij je dan ook nog als vierde gang soep kunt nemen. Dat buffet is elke dag hetzelfde, maar dat maakt niet uit. Veel klanten komen dagen lang elke dag, arbeiders die met een ploeg ergens aan het werk zijn. Dat buffet is zo uitgebreid dat ze elke dag andere combinaties kunnen opscheppen.
De grote fout is het eten in de Routiers bestempelen als Haute Cuisine. Dat is het natuurlijk niet. De Haute Cuisine vind je in de grote restaurants op de Parijse boulevards, en hun gelijken of minder gelijken in de grote steden. Daarnaast kennen we de Cuisine Bourgoise, zoals de burgerij die thuis eet. En ten derde zijn er de Cuisines Régionales, de plattelands-keukens.
Er bestaan wat mengvormen, bijvoorbeeld de in Gastronomie et Littérature en France au XIXe Siècle besproken plattelands-keuken rond Parijs, daar waar vroeger de gegoede burgerij in het weekend kwam eten, een mengeling van burgerlijk en regionaal. Precies datzelfde mengsel vind je bij de Routiers. Het lijkt wat op Bistro-eten, maar dat is toch wat stadser. (Het overgrote deel van het bistro-publiek, en dan bedoel ik niet de toeristische clientèle, bestaat uit mensen die in de stad werken maar elders wonen. Dat soort tenten is dan ook 's avonds altijd gesloten.)
Zoals die plattelands-keuken rond Parijs haar typische gerechten kende (Matelotes, gestoofde kip...), zo kennen de Routiers die ook, maar niet nationaal eenduidig. Zo schrijft Huisman over een Routier in het Noord-Westen dat de gerechten "royaal in boter gebraden" zijn. In het Noord-Westen wel ja.
Veel vlees in ieder geval. Zaken als stoofvlees en blinde vinken.
