Gehakt en gehaktballen
Met gehaktballen is in feite hetzelfde aan de hand als met quenelles en gnocchi: hoe meer bloem erdoor hoe makkelijker verwerkbaar en hoe minder smaak. Hoe meer (ei en) paneermeel of geweekt uitgeknepen brood door het gehakt, hoe makkelijker de ballen te vormen zijn en hoe minder smaak ze hebben.
Lekker kwabbig deeg, natte handen...
Ik verzamelde wat gelul uit de kranten.
"Culinair historicus" Lizet Kruyf zegt dat je pas recentelijk recepten van gehaktballen leest, pas sinds de crisisjaren. Daarvóór werden gehaktballen wel genoemd, maar werden geen recepten gegeven. Ik zal die "culinair historicus" eens uitleggen hoe dat komt, want ze vertelt het wel parmantig, maar zonder erbij te vertelen waaróm. Vroeger had je arme lui, en die hadden geen recepten nodig. En rijke lui, en die hadden ook geen recepten nodig want die hadden personeel in de keuken. Maar de maatschappij veranderde. Kinderen uit de hogere kringen zakten wat af, en kinderen van steuntrekkers gingen meer leren. En beiden gingen "zelf koken", en hadden recepten nodig. In een wat later stadium komt daar nog wat bij: recepten van gehaktballen zus, van gehaktballen zo.
Ze zegt ook dat we van gehaktballen "iets Hollands hebben gemaakt". Flikker op. Nooit van die Zweedse gehoord? Nooit van die Spaanse in tomatensaus? Nooit van meatballs gehoord?
Ellen den Hollander: "Van de restjes van wat hij overhad maalde de slager gehakt. Pas later werd het een product." Kwaak! Kwaak!
"Kampioensslager" Marco van Strien: "500 gram gehakt, 120 gram zout"... En trouwens, Den Hollander, een kampioensslager slacht kampioenen. Bedoeld is kampioenslager.
Boer Jonnie: "Wij hebben geen gehaktballen op het menu, wel voor het personeel." Goh! "Chiquere ballen laat je rusten in de koelkast. Dan blijven ze beter van vorm in de pan en krijg je chiquere ballen". De ballen.