Koken met honing
Wat opmerkingen over bepaalde honingsoorten, te weten mijn eigen collectie.
Eerst even wat over noten met honing.
Voorbijgaand aan Griekse en Baskische desserts met Griekse yoghurt respectievelijk Baskische Mamia (geitenyoghurt, die net zomin als geitenboter naar geit smaakt), en waarbij noten en honing uitstekend smaken, het volgende.
Ik las over walnoten in honing, maakte een grote pot, zette die jaren weg, elk half jaar werd die (versuikerende) honing voorzichtig gesmolten (pot in pan met water) en omgeroerd en bijgevuld. Goddelijk was het, na zeven en een half jaar. Maar toch klopte het niet, want het hadden "groene walnoten" moeten zijn bleek later. Nou ja...
Een referaat over het gebruik van de groene walnoot volgt later, want ik heb me erin verdiept.
Mijn honingverzameling, die ik niet in extenso zal bespreken, valt uiteen in twee soorten: Fraaie honing, met als onderklasse Subtiele honing, en Aparte honing.
Fraaie honing
(Boven vlnr vbno den, zonnebloem, manuka, arbutus, raapzaad, koffie.)
Boekweithoning. Pas op: we hebben het over zwarte, niet over bruine en al helemaal niet gelige boekweithoning. Zeer sterke smaak; de honing werd ooit door iemand betiteld als Afkickhoning. Naast het zoet zit er een aardse bitterheid in. Gebruik het gemengd met klaverhoning op brood.
Nog een zwarte honing: tijmhoning. Doet denken aan de vorige, maar de bitterheid is bijna bijna (maar heel mooi nog net aanwezig) door frisheid verdrongen. Ik ga er wat mee maken.
Dopheidehoning. Heel aromatisch, en een beetje noten-achtig.
Oranjebloesemhoning. Mooie zachte citrussmaak. Ik maakte er kruidkoek mee, met schilletjes (gekonfijte sinaasappelschil) erin. Erg lekker.
Citroenhoning. Als hiervoor maar zoeter. Minder fris, wel mooi. Maakte daar ook kruidkoek mee, met cedraat erin, sukade. Ook erg lekker.
Subtiele honing
Balsemienhoning. Een niet te omschrijven, nou ja, ik ga mijn best doen, "van honing maar niet van het zoet ervan, weglopende esoterische smaak". Toe maar.
Zonnebloemhoning. Klinkt zo gewoon maar is o zo subtiel. Structuur als klaverhoning. Ietsje aan de te zoete kant, maar toch.
Kastanjehoning. Vol, iets notig, niet erg zoet. Was overheerlijk na versuikering.
Dennenhoning. Een fantastische, elkaar precies in balans houdende, ik lijk Godverdomme Hamersmaak of Kleynejan wel, bitter-zoet combinatie, maar dan bijna enkel op de achtergrond.
Aparte honing
(Boven vlnr vbno dopheide, mandarijn, acacia, boekweit, balsemien.)
Arbutus honing. Bitter zoet. Apart en zeker niet vies. Arbutus: boom-aardbei. Bespreek ik onder Handboek.
Manuka honing. Australië. Een heel volle (brede, zeg maar) en ook exotische (natuurlijk) smaak.
Koffiebloesemhoning. Ook weer tropisch dus. En, smaakt het nou wel of niet naar koffie? Als je je concentreert op het (ook hier) bittertje, dan is dat wel degelijk een koffiebittertje.
Trouwens in Mangiare! trad ooit een apetrut op die vertelde hoe ze eraan gekomen was. Enkel lukte dat zei die door met een Ethiopische prins naar bed te gaan (die Mossel begon meteen enorm te hijgen).
Ik bestelde het bij De Werkbij. Ik denk dat de eigenaar daarvan met een Ethiopische prinses naar bed geweest was, dat leverde meer kwantiteit op.
Koolzaadhoning. Rapsblüte Honig. Voorwaar een heel frisse honing.
Rozemarijnhoning. Sterke smaak. Ik vond die wat minder, maar iemand anders zweert erbij in de thee.
(Acaciahoning is "gewone honing", in zoverre dat het vrij neutraal is. Je gebruikt het in de keuken. NB De honing komt niet van acacia's maar van de witte of valse acacia, Robinia pseudoacacia.)
(En nog wat. Zie een vierdelige serie over koken met honing hier. Nieuw venster).
Amandelhoning
Een heel mooie noot-achtige smaak.
Jammer dat het wel erg zoet is.
Lavendelhoning
Je hebt honing van gekweekte lavendel, en van wilde lavendel, hoog uit de bergen.
Wilde: vrij sterke smaak, maar mooie smaak.
Gecultiveerde: vrij zoet, nogal aromatisch, niet fijn van smaak. Rauw.
Na de gecultiveerde de wilde proeven: die heeft dan ineens nauwelijks nog smaak.
Omgekeerd: de gecultiveerde is dan echt niet lekker.
