Kletsmajoren: Versprille

Dat is de restaurant-recensent van de Volkskrant. "Verspille".

Dat Chinese restaurants in Nederland begonnen met de Kantonese keuken "maar minder vet" (de Kantonese keuken vet??) "en minder pikant" (de Kantonese keuken pikant??). Het is dan ook compleet gelul van een culinaire ignorant, die in elk ander land honend weggetrapt zou zijn, maar in Nederland natuurlijk uitgebreid in de krant mag publiceren.

Hoe het wel begon? Met Indonesische Chinezen die indo's hun spul lieten koken. Loempia's bijvoorbeeld, vijf keer groter dan een Indonesische, en die de ontbijtgerechten nasi en bami goreng als hoofdmaaltijd serveerden. En die goed wisten wat de kolonialen in Indië graag lustten: rijsttafels! Zie Couperus.

In de tijd van de witte asperges gaat ze die koken. De schillen gooit ze weg want "bitter". Nou, dat is er al 20 jaar geleden uitgefokt hoor, en je kan daar prima bouillon van trekken. Dan kan je daarin ook de geplette kontjes gebruiken, maar Verspille kookt de asperges in water en daarná daarin de kontjes "voor een saus". Wat een gelul en wat een nomen est omen verspillerij... Ze legt een theedoek op die asperges om ze onder het kookvocht te houden. Helemaal nergens voor nodig. In de stoom net boven het oppervlak koken ze even goed, en verliezen nog minder smaak zo ook. "Asperges mogen niet snotterig worden." Tot bijna prak gekookte heel dikke asperges, die je kan opslobberen, zijn heerlijk en heel wat lekkerder dan die moderne flauwekul van gekraak in je bek. En dan serveren met gerookte ham. Kan het stompzinniger.

"In de schouder zit ook een mals stuk (bloemstuk, jodenhaas)", suggererend dat dat twee namen van hetzelfde stuk zijn. Die weet echt niks... Jodenhaas oftewel diamanthaas is vlees om als bieftsuk te bakken; bloemstuk zit ernaast en dat is stoofvlees.

"schorseneren gevuld met zuurkool". Flikker op en laat je nakijken!

"Peper maakt een witte crèmesoep grauw." Nooit van witte peper gehoord. Dat Spaghetti agli olio peperoncino "de basis is voor duizenden fijne maaltijden". Laat je nakijken. Ze proeft "geoxideerde rauwe knoflookolie". Klets. Nooit rauwe knoflook in olie. Anaerobe bacteriën.

Ze eet in een "knusse familiezaak". Goedkoopste menu € 78,-. Ze serveren er kreeft met meloen, en oesters met passievrucht. Lekker knus.

"Een korst met warme szechuan". Wat, Szechuan?

Enorm kletsverhaal over vissoep. Restaurant Rijsel maakte het enkel met poon, en met gruyère. Sic. Volgt een warrig verhaal over rouille. Daarna dat er dit en dat en zus en zo door die soep gaat, maar dat ís dus die rouille! En dan "rouille wordt erbij geserveerd, net als bij bouillabaisse". Gelul; die rouille gaat bij bouillabaisse op geroosterd brood.

"Vraag uw visboer schelpen uit hun netje te halen, zodat u goed kunt bekijken [slecht Nederlands] of ze nog dicht zijn", alsof er in Nederland één visboer te vinden is die zo'n netje voor je gaat openmaken... En je moet ze thuis in zout water leggen "zodat ze hun zand kunnen uitspugen". Ik weet het simpeler: een visboer zoeken die wél betrouwbaar is.

Dat je dunne aardappelpuree maakt met een "groentemolen". Een draaizeef, ja, of een aardappelpers. Een groentemolen is enkel voor hard spul. Het kookvocht moet dan in een maatbeker, waarom?, de puree erbij en dan moet je het opwarmen. Einde recept. Wat is dit voor lulpraat? En o ja, je geeft er zee-eik bij, borage en mosterdbloemetjes. Ik heb wel een idee waar ze dat spul uit gaat trekken. Allemaal gelul voor de Bühne.

Een ernorm kletsverhaal over Ramen.
Dat in de film Tampopo "twee cowboy-achtige tiepes" optreden. Gelul. Dat het "een knotsgekke film" is. Gelul.
Dat Shio ramen zout als basis zou hebben, hoe krijg je het verzonnen. Shio betekent zout, inderdaad, maar de basis is koppenbot of vissenkop.
Volgt een ongelofelijk lulverhaal over "driekantige gyoza" "met één knapperige en twee zachtgestoomde kanten".
"De noedels moeten een elastische beet hebben doordat er alkalisch zout (soda) door het deeg gaat." Kwaak! Kwaak! Gewoon bakpoeder ja. "en vallen ze niet uit elkaar in de soep". Andere pasta wel dan? God wat een kip zonder kop...
Ze krijgt er spinazie bij, sesam, een zachtgekookt eitje en "uitstekende charsiu". Ik zou zeggen ga eens op Wiki kijken wat charsiu is.

Bij Yokohama Ramen Saito "staat een flinke rij voor de deur" en "Na een half uur mogen we naar binnen". Dat komt ervan als je lulkoek over restaurants moet schrijven om aan de kost te kunnen komen.

Euro Pizza Amsterdam, die nauwelijks pizza's serveren. NB Dit is niet die frozen pizza afhaal. "Stoere maar elegante gerechten". Kwaak! Kwaak! "Chumichurri van groene aardbeitjes en lavas", flikker op! Popi dit en popi dat maar ze zijn er te stom om een mooie biefstuk te kunnen bakken.

Coulisse in Amsterdam.
Ceviche van prei en perzik, gereduceerd komkommersap, olie van gerookte Madame Jeanette (zonder hoofdletters geschreven), daslook-kappertjes, zuur-bloemige rozenblaadjes, onrijpe zwarte bessen, saus van hazelnootmelk, lam met kamille, bloemkool geroosterd op sparrentakken, saus van gereduceerde karnemelk, zuurdesem-miso.
Ongetwijfeld van dat gore getatoeëerde tuig zonder petje op in de keuken maar wel met smerig lang haar, wat nog geen mooie biefstuk kan bakken.

Restaurant Zitoun. "Hysterisch lekker". "Cijfer 7,5". Bent u er nog?
En schrijven dat ze tonijn in blik gebruiken terwijl "er ook veel verse vis wordt gegeten" maar niet weten waarom.

Rikus op de Hondsrug.
"cocktails in weckpotten", "biodynamische bieten en kolen", "zuivel van boeren uit de buurt", "gebarbecuede andijvie", flikker op...

De ontzagwekkende kletsmajoor valt niet te stuiten.
Bar Berta.
Dat je in allerlei landen tapas hebt. Dim sum, zakuski, mezze. Dat zijn voorgerechten, ja. En kan het nog dwazer: "de rijsttafel en het captains dinner".
Waar hebben ze die laten ontsnappen?
"Het is geen maaltijd maar een opeenvolgende beweging". Het is geen recensie maar een opeenvolgende partij lulpraat.
"Een uiterst zwierige ober met een piercing", daar moeten we heen!
Olijfjes, kroketjes, gehaktballetjes, enkel de kutjes ontbreken nog...
"de bakkeljauwkroket van stokvis", kan het stompzinniger, kan het culinair dommer (antwoord: Nee never). En die culinaire mongool bespreekt restaurants in een belangrijke Nederlandse krant...

In november 2021 stond er in de Volkskrant een stuk van haar over een of ander restaurant in Utrecht. Nooit, nooit van mijn leven heb ik zoveel ongelofelijke kul bij elkaar gepropt gezien in drie pagina's. Daar is die Jonas Fluit niks bij.
Deze culinaire drol laten we voorlopig maar rusten.

Twee lamskoppen in een ovenschotel met aardappelen.