Kletsmajoren: Ongelofelijk

In een andere sectie hier, "Onbegrijpelijk", bespreek ik culinaire kranten-kukels die zeggen een bepaald recept te bespreken maar waar niets van blijkt te kloppen.

Hier culinaire lulpraat uit de krant over meer algemene recepten.

En culinaire cartoons van Dirkjan!

De hond van Dirkjan eet de koelkast leeg, dus Dirkjan opent een blik hondenvoer.

Blanquette de veau

Een enorm lul-verhaal van Hitske Verspille in de Volkskrant.

In een blanquette, van kalf of van kip, gaan behalve dat vlees champignons en niks anders. Nou ja, room, laurier, zout en peper.

Hier peultjes, meiknol, bleekselderij, wortel, zwezerik, tijm... Erín, niet de saus ermee gemaakt natuurlijk.

Recept van die chef van het Rijksmuseum, die wel een ster heeft maar de stompzinnigheid begaat om A] een hartzwezerik te nemen als je kleine stukjes nodig hebt, en B] die zwezerik niet perst.

"Zwezerik dat vinden mensen intimiderend", dat soort kromme praat. Opgegroeid in een steuntrekkersgezin ongetwijfeld.

Bert is in de stress omdat hij een boek moet signeren over Kerst-stress.

Bonen-stoof

Een van die Volkskeuken-dametjes had een Spaans bonenrecept geleerd in Spanje. Estofado de habas. Dat maakt ze met witte én zwarte bonen. Op de eerste plaats zijn habas tuinbonen, en op de tweede plaats heet dat gerecht met die twee soorten bonen Moros y cristianos, moren en christenen, hoewel dat meer nog met rijst en zwarte bonen wordt gemaakt.

Ze gebruikt pikant paprikapoeder én chilivlokken, het idee. Ze gebruikt "Pimentón (pikant paprikapoeder)", maar Pimentón betekent helemaal niet pikant paprikapoeder, dat betekent paprikapoeder zonder meer (gemaakt van bolle appel-paprika). Bij andere culinaire zwakmongolen in de krant is pimentón dikwijls "gerookt paprikapoeder". Pimentón de La Vera bedoelen ze dan (gemaakt van langwerpige pepers), en dat is dikwijls gerookt paprikapoeder maar zeker niet altijd, en dikwijls pikant maar zeker niet altijd.

Dirkjan vist een varken op en wordt bekeurd. Op een bord staat 'Verboden te varken'.

Caramel-crème met zout

Otto Kleynejan in de Volkskrant.

"...een Franse klassieker". Gelul. Je vind het in geen enkel Frans klassiek kookboek. Maar ja, Kleine Otto kenden we al van zijn verhalen over "het klassieke Franse gerecht Tong Picasso".

"Wijn erbij? Niet doen." Geen enkele wijn zou er bij smaken. Goh. Wat dacht onze grote wijnkenner van Floc de Gascogne blanc, of van Macvin du Jura blanc, of van Pineau des Charentes blanc, of van Clairette du Languedoc (Paulhan, Aspiran, Ceyras, Nizas, Péret, Cabrières...)? Nou ja, niks waarschijnlijk want op de Pineau na kent onze nationale vinologische oetlul die wijnen niet.

Dirkjan met een pepermolen in de vorm van een windmolen. Als je blazend de wieken laat draaien dan maalt het de peper. Hij denkt 'Geinige pepermolen maar handig is anders'.

Eieren in een bakje

Wat hier ook wel bij past: die Klootweg van de Volkskrant heeft het over Moderne Kookkunst van François Blom. Hij maak uit dat boek Œufs en cocotte. Maar dat staat er helemaal niet in!

"Zo rekent hij één patrijs per persoon" schrijft Klootweg. Op de eerste plaats staat ook dat er niet in want Blom geeft nergens hoeveelheden, en op de tweede plaats: wat is er mis met "één patrijs per persoon"? Ik denk dat die floeper nog nooit in z'n hele leven een geplukte patrijs heeft gezien. Maar wel culinair kwaken in de krant...

Dirkjan beklaagt zich dat Bert lang weggebleven is toen hij naar de supermarkt ginh. Bert heeft in zijn karretje een dikke vrouw en zegt 'Jij ook met je rozemarijn'.

Pâté

Ook heel erg: Huivers maakt een recept uit Pâtés et Terrines, althans de Nederlandse versie dan natuurlijk, nooit doen, en "Ik gaf er een eigen draai aan". Daar waren we al bang voor.

Enfin, dat boek is van dezelfde auteur als A Propos Bistro, dat shitboek van AH, een boek van Reynaud dus. "Reinaud".

Dirkjan heeft een kaaswinkel waar hij ook peodels verkoopt. Een vrouw vraagt naar noten. Nee ik verkoop kaas. En die poedels dan?.

Vierkleurenrijst

De Nepchinees bespreekt in de Volkskrant "Vierkleurenrijst uit Yangzhou".

Op de eerste plaats heeft dat een minder kinderachtige naam, Yangzhou fried rice.

Op de tweede plaats zit daar jasmijnrijst in, geen gewone rijst, en Po ku, geen "paddestoelen". En geen wortel, geen gember, geen prei, geen mirin (het idee, in een Chinees recept...), geen oestersaus (en al helemáál geen "vegan oestersaus"), geen bouillon, geen sesamolie en geen eieren.

Op de derde plaats zit daar wel in zeekomkommer, jakobsschelp (eventueel gedroogd), kip, ham, garnalen, doperwten en bamboe.

Dirkjan moet in een snackbar een nummertje trekken terwijl er niemand is. Hij trekt nummer twee. Hij beklaagt zich dat dat overdreven is; 'Gisteren moest ik een nummertje trekken en toen had ik nummer een'. Waarom de uitbater roept 'Nummer drie!'.