Zie die mongolenkop hier (nieuw venster).
"Hoewel iedere zichzelf respecterende kok tegenwoordig minimaal een gerecht met ponzu serveert (een mix van sojasaus en yuzusap, sap van een Japanse citrusvrucht)...".
Ponzu is de ordinaire variant, voor culinaire minkukels; wij gebruiken Ajipon, met sap van citroen, mandarijn en sinaasappel.
Broekbaard eet "grietbot". Als je dat op de kaart ziet staan dan weet je dat je met een kletser te maken hebt. Dat heet Turbotin. Nog afgezien dat je Sauce Dugléré bij griet geeft. Niks kleine tarbot.
En pot-au-feu met ganzenlever, dat slaat natuurlijk echt helemaal nergens op.
Een amuse "van 20 verschillende groenten", wat een zakkenwasserij...
En hij bespeurt banketbakkersroom in de Dugléré, de ontzagwekkende culinaire onnozelaar...
Die Broekbaard, die ging ergens eten waar het draaide om de garingstemperaturen. Dat je dus kan kiezen tussen dingen die op 20° of op 60° of op 200° gegaard zijn. Interessant, zullen we maar zeggen. Precies iets voor volk wat de ballen verstand heeft van goed eten, en een afleidingsmanoevre nodig heeft.
"Drankjes laten op zich wachten, wijnen komen na het gerecht, dan raakt er ook nog een bonnetje kwijt waardoor het helemaal lang duurt, maar de bediening maakt dat ruimschoots goed door gewoon heel leuk te zijn" waarvoor je wel "vier uur lang in de dreunende herrie moet zitten".
Garingsmethoden of niet, "alles komt lauw op tafel, maar het zijn leuke gerechten". Als je zoiets als culinair recensent uit je strot krijgt en op papier ook nog, dan ben je niet meer dan een culinaire zak.
Restaurant C, Amsterdam, Cijfer 7,5. Leuk sommetje toegestoken gekregen zeker.
Maar goed, die Broekbaard die blijft dus gewoon dooreten.
En ja hoor, alweer een oude fabriekshal met buizen aan het plafond. Dat zo iemand niet ziet dat de gemiddelde krantenlezer daarover allang is platgeluld.
Verrassingsmenu, nooit heengaan dus. "lekker zoute linzentapenade met gekookte rogge". Dat die tiepe niet inziet dat dit het soort gerechten zijn die je voor € nul maakt maar waarmee je de culinaire onnozelaar kunt épateren.
"Chile acho". Ancho, ja (die ook nog in "plakkerige jus verwerkt is").
Oost-Indische kers die het niet lukt "om een brug te slaan tussen yin en yang". Godsammekrake, de ontsnapte zwatelkop.
Restaurant DS in Amsterdam.
Rauwe langoustines tussen laagjes lange vingers en courget; Mascarpone bestrooid met koffiepoeder; Spruitenblad en gefrituurd boerenkoolblad; Roomijs van buffelmelk met lavasblad.
Fitzgerald, Rotterdam. Daar moeten we heen!
"Beef Wellington in een krokante deegkorst"; geen bladerdeeg, geen duxelles, geen ganzenlever... Beef Lulmajoor. Shared dining ook nog, moet je met mongolen samenzitten. Met "harde loungemuziek".
The Duchess, Amsterdam.
"Daarom is het vlees van tonijnen, net als ons bloed, rood. Everybody loves tuna. Van Italiaanse pizza al tonno tot New Yorkse tuna melt bagel, van Peruaanse atún frijoles blancos tot Franse salade Niçoise."
De ontzagwekkende culinaire dumbo. "tonijn is rood" dus hij heeft het níet over albacore, en dat is precies wat er in die vier gerechten zit! Albacore of skipjack of bonito. Niks rode tonijn. Even dom als die Jonas Fluit, die live Vitello tonnato ging maken van rode tonijn, de suffe doos. "Wat vreemd, het wordt zo'n rare smurrie..."
"Als de tonijn eenmaal gekookt en ingeblikt is, dan proef je het verschil veel minder." Alsof rode tonijn ooit wordt ingeblikt, culinaire Neanderthaler.
Broekbaard in het Nieuw Israëlitischsch Weekblad!
"Wie hem wel eens op een foto bij een van zijn artikelen heeft gezien, zal niet verbaasd zijn..." (likkend aan slagersmessen en varkenskoppen zoenend) (dat laatste ligt wat minder in het NIW).
Het is een verhaal over "het hele dier", u kent dat wel, dat gekwaak met Broekbaard voorop. En dan krijgen we natuurlijk het probleem dat de hele achterhelft voor heel vrome joden afvalt. En wat blijkt: wangetjes, hersenen? "ook hier geldt dat het te complex en tijdrovend is" om het kosher te oogsten.
Overigens: de anonieme auteur is een enorme onnozelaar. "Helaas heeft een koe slechts één ossenhaas". Hebben die jodemannen die koe natuurlijk verkeerd in tweeën gesneden hahahahaha!
Laat ik trouwens wat toevoegen aan die Broekbaard met zijn "het hele dier" verhaal. Ik wacht met spanning op recepten voor Fraise de veau en voor Palais de bœuf, maar die krijgen we natuurlijk nooit want daar is ie te stom voor. En wat doet die lopende Heugafelt tegel (met dank aan Loek zaliger) met de strot? Ik maak worst van darmschei, ik serveer verhemelte en ik kook tong in strotbouillon. (Broekbaard zit ondertussen verwoed darmschei op te zoeken op internet hahahahaha!)
Die troebelwatervisser (Vlaams bedoeld) Broekbaard schijnt trouwens door NRC gekozen te zijn omdat ie de goedkoopste offerte had.
