Simenon kwam in 1922 uit Luik aan in Parijs, en nam zijn intrek in Fouquet's. Een prachtig hotel, toen al redelijk chic, boven een prachtige bistro op de Champs-Élisées.
Die bistro was beroemd om zijn klassiekers Steak tartare en Sole meunière. Beroemd terras ook, en beroemde lui uit de filmwereld als gast. Maar Simenon schrijft ook dat hij graag ergens eet waar "enkel stamgasten komen, chauffeurs en koetsiers, mensen zoals ik, die van simpel eten houden".
Na Parijs ging Simenon naar Arizona en later naar Canada. Met zijn Belgische vrouw, en kwam terug met zijn Canadese vrouw.
Courtine, de auteur van Simenon et Maigret Passent à Table, schrijft dat Simenon door zijn uitgever later ooit in het Claridge werd ondergebracht. Zeer chic. Daar werd een receptie gegeven, met Simenon's vrienden Jean Gabin, Jean Cocteau, en Fernandel.
Courtine nodigt Simenon wat later uit voor een diner in Lasserre. Prachtige tent. "Toit ouvrant": als het er wat warm wordt schuift langzaam het dak open en weer dicht. Er werd onder andere mosselen - friet geserveerd. De eerste en de laatste keer dat dat bij Lasserre gebeurde.
Ooit, in Amsterdam, uitgenodigd door zijn uitgever, bestelde hij zes maatjes achter elkaar. Vervolgens, als hoofdgerecht, koos hij gerookte paling. Deze uitspattting deed hem later eens opmerken "Het is tegenwoordig mode bij de grote chefs om rauwe vis te serveren. Dat is niks nieuws. Ik heb op Tahiti vis van het formaat van maatjes gegeten en met een vergelijkbare smaak, die een uur gemarineerd waren geweest in kokosmelk. Ik vond ze enorm lekker en ik heb er heel wat verorberd."
(Ik eet in Parijs graag bij Lassere, maar ook graag daar waar "enkel stamgasten komen, chauffeurs en koetsiers". Die koetsiers zie je weinig meer.)