Handboek Rond de Franse Keuken:
Melon d'Espagne

La Bonne Cuisine du Périgord van La Mazille, Parijs 1929, is een prachtig boek, waarbij je van de ene verbazing in de andere valt. Melon d'Espagne wordt behandeld, en dat is de tweede keer dat ik dat aantreft in richting 100 boeken over de Franse klassieke keuken. De eerste keer was in Cuisine Périgourdine, maar leid daar nou niet uit af dat je het enkel in de Périgord vindt. Ik koop het in Bordeaux.

Meloen uit Spanje betekent de naam, maar het is een soort watermeloen waarmee je gelei maakt. Een langwerpige gele of groen gevlekte watermeloen met lichtgroen vlees, soms roze-achtig. In An Omelette and a Glass of Wine kwam ik het voor de derde keer tegen, als "groene meloenen". Altijd hetzelfde verhaal: stukjes zonder schil koken met suiker. In water natuurlijk. Ik moet er wel bij vertellen dat het opensnijden en verder snijden van zo'n ding een hels karwei is. Je staat wel even te vloeken en te tieren voordat er een mes in zit. Een bijl is effectiever. Het is me dan ook een raadsel waarom het in het Spaans Engelenhaar heet, Cabello de ángel, maar zie de vierde vondst, in The Oxford Companion to Food: "fine golden strands of candied fruit" maken ze ervan.

In La Bonne Cuisine maken ze er jam van op dezelfde manier zoals ik dat met alle fruit doe: stukjes, suiker, twaalf uur laten staan. Die jam wordt dan later tot gelei gezeefd. De vijfde vondst was in Les Recettes de Marie-Louise Cordillot. Die maakt er echt jam van, met blokjes vruchtvlees erin.

Ondertussen ben ik erachter gekomen dat de botanische naam Cucurbita ficifolia is. Ficifolia: met blad als van een vijgenboom, en dat klopt. Je leest ook wel eens dat het in verschillende talen Siam-pompoen wordt genoemd. Met Siam heeft het ding niks te maken; je leest dat hij uit Midden-Amerika komt. Vreemd, want de watermeloen komt uit de Kalahari woestijn. Maar ja, dat is een Citrullus, en dat "Spaanse" ding is een Cucurbita dus.

Foto's (en verder niks): zie onder Producten » Zoete conserven » Melon d'Espagne.

(Het menu van een "Banquet Exotique" in het Parijse Hotel Continental in 1884 noemt "Confiture de Cabello d'Angel", jam van engelenhaar.)