In Cuisine Périgourdine wordt met lathyrusbonen gewerkt, in het Frans Gesses. Ze worden gepureerd. Maar dat is geen lathyrus. Le Guide des Aliments vermeldt terecht dat het lupinezaad is.
Veel lathyrus eten is erg gevaarlijk. Je krijgt er lathyrisme van, verlammingen. Die lathyrus groeit op plekken waar niets anders wil groeien, en wordt door het vee gegeten. In tijden van hongersnood gaan mensen dat eten, en daar krijg je lathyrisme. In de serie etsen Los Desastros de la Guerra van Goya, De gruwelen van de oorlog, vind je een door lathyrisme verlamde vrouw. Lathyrus sativus en Lathyrus cicera zijn de boosdoeners. Cicerchia, Reukerwt, Indische erwt.
Gesses wordt ook genoemd in Zola à Table, in het recept van Soupe à l'huile, oliesoep, als alternatief voor kikkererwtenmeel.
In de handel kom je dikwijls "gedroogde tuinbonen" tegen, "split fava beans", een soort vrij grote witte splitbonen. Maar dat zijn geen tuinbonen. Dat kúnnen geen tuinbonen zijn want die moet je drogen in de peul, en die komen er dan bruin uit en niet meer splitsbaar. Als het tuinbonen zouden zijn, dan zijn die dubbel gedopt, en dat kan enkel met verse bonen, en die kan je buiten de peul niet drogen. Het is -dus- lupine. In Recepten van de Haagsche Kookschool ook een recept, en daar heten ze ook "gedroogde tuinbonen". In melk en water "om ze blank te houden" geweekt en gekookt. Serveren in een "dunne melksaus met gehakte peterselie of gehakt boonenkruid".
Zie ook Producten » Bonen » Fava beans.
(In Spanje zijn gepekelde lupine-zaden een bekende snack. Altramuces, van het Arabisch al tarmuz of zoiets.)