In Recettes des Provinces de France heb ik in de afdeling Elzas een paar aardige dingen gelezen.
Dat ze er soep maken met blé vert erin, groene tarwe. Dat is ongetwijfeld hetzelfde als Grünkern in Duitsland, onrijp geoogste spelt.
In Zola à Table wordt beschreven hoe Zola in 1882 een diner geeft, waar ook Toergenjev en Goncourt aanzitten. Ze eten onder andere Potage au blé vert. Het hele menu: die soep, rendiertong uit Lapland, mul op Provençaalse wijze, en getruffeerd parelhoen. Later nodigt Zola's uitgever dezelfde personen uit, en laat serveren krabbensoep, Bouchées à la Lucullus, duiven enzovoorts. À la Lucullus is vergelijkbaar met à la financière.
Ik las dat je Munster behalve met komijn ook met anijs kunt eten. Dat ze in de Elzas een kaas hebben die Romatour heet. Dat woord moet verwant zijn aan onze Limburgse Rommedoe. De Oxford Companion to Food noemt trouwens een Beierse kaas, Romadur. "Verwant aan Limburger".
(Ze hebben in de Elzas nóg een kaas, Le Welsch, ook als La p'tite du pays Welche -geen schrijffout- aangeboden.)