Restaurant-emoties
- Vino? vraagt Italo vlug en pittig alsof hij haast heeft en waarlijk, hij heeft altijd haast. Mezzo Verona Va ben'...
En Italo is weg, mummelend, om zijn memorie te scherpen: mezzo Verona, mezzo Verona...
Wij eten maccheroni, die gij macaroni noemt; kalfsoesters met doperwtjes, kaas, vruchten...
[...]
En voor het diner bestel ik, na een tomatensoepje, grancevola, dit is «zeespin» oftewel fijn vlezig krabbebeest, delicatesse der Adria, en dan gebraden kip, die op het menu staat aangegeven met de geheime letteren: S. G. Ik geloof, dat zij betekenen secondo grandezza, of selon grandeur, zo zij niet iets ánders betekenen. Een goudkleurige caramelpodding daarna, terwijl Italo, mij vluchtig toe duwende:
- Vino, Vino?? - als of hij héus zich nu haasten moet -belast wordt een fles spumérende Asti uit de kelder te vragen.
De volgende dag -want daar Alfredo nu ons tafeltje bewaart- zoeken wij zelfs niet eens naar een ander restaurant en wij zijn reeds burgerlijk trouw aan De Zwarte Hoed -bestel ik... eenvoudig menu: risotto, spiegeleieren, roastbeef met purée...
- Vino? Vino?? dwingt ltalo en dreigt al weg te ijlen, voor ik bestellen kan. Asti Spumanti.
- ...Mezzo Veronal roep ik hem, nederig, achterna.
Wij zijn vroeg gekomen -dat móet wel, in de Panada. Wij hebben een tafel voor vier veroverd. En wij eten... overheerlijk!! Kip, zoveel wij willen, en zonder die kabbalistische letteren S. G... Zeespinnen, kreeften, krabben, alle mogelijke en onmogelijke gedrochten der Adria, zo veel wij willen...! Heerlijke schoteltjes nieren, levertjes, om af te wisselen de serieuze vlezen, die niet minder zijn, vooral zo zij door onze niet gerokte, brave primo worden aanbevolen... Kiezen wij iets op de zeer gevarieerde lijst er zijn er twee: een voor het Collazione, een voor het Pranzo - dat maar zo/zo schijnt te zullen worden, dan zegt onze brave primo:
- Dat raad ik u niet aan... Dat is niet voor signori... Non è molto «sogné»... (Sic!)... Neem liever dit of dat...
Erwtjes, champignons, zucchetti...! O, brave Panada! Wat eten wij amusant en goed in ons trouw gereserveerd hoekje, dat eigenlijk voor zessen bedoeld is!
[...]
Heus, als wij bij u, o Haagse lezer, weer eens komen dineren, vegen wij niét eerst met ons servet energiek ons bord glanzend rein, om daarna glas en couvert dergelijke operatie te doen ondergaan. Dopen óok niet ons brood in de saus van de schaal, omdat die saus zo allemachtig lekker is. Eten niét de zeegedrochten met onze vingers... En maken daarna niét het toilet dier vingers met behulp van een schijfje citroen... Het zijn allemaal sléchte manieren, de manieren van ons, nette mensen, die zich amuseren in de Panada... Alfredo zou ons eens moeten zien!!