Carlone
En dat Carlone ontvankelijk was ook voor zachtere dan steeds wraakzuchtige gevoelens, getuigde wel de vrouw, die door zijn ruwe leven ging... Zij heette Carla en zij had geen echtgenoot en geen broeders. Zij hoedde de geiten van een rijken boer van Girgenti, een boer, die haar eens naar Carlone gezonden had, ten bewijze van erkende schatplichtigheid aan den loning van Selinunte. Carla, bijna nog een kind, was gegaan met schaapsbout en wijn, met eieren, kaas en rijst, met honig en brood en vruchten. En toen Carlone haar had zien naderen over de rotsen en ruïnes, rustig naar zijne woning toe en wiegende op haar hoofd den vollen mand, had hij geglimlacht en was hij haar te gemoet getreden. En had hij zacht tot haar gesproken, prijzende hare bijna nog kinderlijke schoonheid. En had hij haar verzocht hem meermalen in de week de schatplichtigheid haars meesters te komen bewijzen.